Śmierć osoby bliskiej łączy się z niewyobrażalnym bólem, cierpieniem i smutkiem. Każdy z Nas stracił kiedyś kogoś bliskiego. Poczucie osamotnienia pozostaje z nami już na stałe. Zadośćuczynienie ma za zadanie zrekompensować stratę i krzywdę doznaną w wyniku śmierci osoby najbliższej.
Towarzystwa ubezpieczeniowe często odmawiają wypłacenia zadośćuczynienia lub w sposób rażący zaniżają jego kwotę i wypłacają rodzinie zmarłego jedynie mały ułamek świadczenia, które rzeczywiście powinno im przysługiwać. Co można zrobić w takiej sytuacji? Czy warto wchodzić na drogę sądową? Oczywiście każdy stan faktyczny należy badać odrębnie, ale statystyki sądowe pokazują jednoznacznie, że warto dochodzić swoich roszczeń.
Pojęcie zadośćuczynienia
Zadośćuczynienie to „odszkodowanie”, ale nie za szkody materialne, lecz za doznaną krzywdę. Często trudno oszacować jego wysokość, bo rozmiar krzywdy w każdym przypadku jest indywidualny. Zadośćuczynienie przysługuje „osobie najbliższej” zmarłemu. Za taką osobę może być uznana zarówno osoba blisko spokrewniona jak np. rodzic, rodzeństwo itp. jak również osoba niespokrewniona jak np. konkubent.
Wysokość zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej
O wysokości zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku śmierci osoby bliskiej wypowiedział się m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 lipca 2019 r. sygn. V CSK 179/18:
„Krzywdę doznaną w wyniku śmierci osoby bliskiej bardzo trudno ocenić i wyrazić w formie pieniężnej, a każdy przypadek powinien być traktowany indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, przy czym ocena ta ma opierać się na kryteriach obiektywnych, a nie na wyłącznie subiektywnych odczuciach pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie powinno uwzględniać dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, oparcie w innych osobach bliskich, wiek osoby uprawnionej do zadośćuczynienia, stopień w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, a także wiek pokrzywdzonego”.
Jak możemy zauważyć, w sprawie o zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej nie tyle liczy się sam stopień pokrewieństwa, co rzeczywista więź łącząca osobę uprawnioną do zadośćuczynienia i pokrzywdzonego.
Ustalając kwotę, którą chcemy dochodzić w postępowaniu sądowym powinniśmy brać ponadto pod uwagę inne wyroki zapadające w sprawach o podobnym stanie faktycznym.
„W przypadkach, w których stopień bliskości osoby uprawnionej względem zmarłego jest taki sam, wiek uprawnionego podobny, podobna intensywność więzi między uprawnionym a zmarłym, podobna skala przeżywanego bólu i cierpień uprawnionego, podobny stopień negatywnego wpływu śmierci osoby najbliższej na życie uprawnionego, powinny być zasądzone podobne kwoty z tego tytułu; sądy powinny w miarę możliwości dokonywać jednolitej oceny podobnych przypadków” (wyrok Sądu Najwyższego wyrok z dnia 7 lutego 2019 r. sygn. akt II CSK 1/18).
Sąd Najwyższy oraz inne sądy wielokrotnie wypowiadały się, że zadośćuczynienie powinno wyrażać odczuwalną dla poszkodowanego wartość ekonomiczną nie może być to jedynie kwota symboliczna.
Jakie kwoty są zasądzane w praktyce?
Najczęściej sądy zasądzają kwoty od ok. 20.000 zł do ok. 150.000 zł (wyjątkowo są to kwoty wyższe jak np. w przypadku świadczeń wypłaconych po katastrofie smoleńskiej – 250.000 zł).
Jeżeli potrzebujesz pomocy w dochodzeniu zadośćuczynienia za śmierć osoby najbliższej, chcesz zgłosić szkodę i swoje roszczenia do ubezpieczyciela lub bezpośrednio do sprawcy zdarzania – skontaktuj się z naszą kancelarią. Zapraszam także na konsultacje prawne – porada prawna online.
RADCA PRAWNY / ADWOKAT KOŚCIELNY KANCELARIA PRAWNA LUBLIN SŁAWIN
Zobacz także: Odszkodowanie za opiekę nad poszkodowanym
